por Enrique Piñeiro
Abril amence con ceo encapotado
e ameaza de chuvia
parece que se cumprirá o refrán
en abril augas mil
o ar é tépedo e perfumado
e as flores colorean o lenzo transparente
da gran xanela
abril florecía
frente a mi ventana
A man máxica da natureza
executa cos seus dedos de aire
un lento vals de follas
e brotes recén nacidos
Non
abril non é o mes máis cruel
la luna fue en abril
en abril fue el amor
lembro a voz máxica de Carlos Cano
Abril acende bicos
que o inverno apagou
e que estalan en vereas floridas
baixo un sol inconstante
que asoma ós poucos entre espesos nubeiros
Escóitase un silencio coma de tumba aberta
á fin cae a chuvia de abril
e o corazón vaise amodorrando
arrolado polas pingas saltaricas
que compoñen pandeiradas nas fiestras
Non
abril non é o mes máis cruel
abril para vivir
abril para cantar
abril para encontrar un nuevo amor
e neste novo abril lembro
outro distante abril
de rosas nas meixelas
de caraveis vermellos nos cabelos
de mil verdes de auga nas miradas.
10 abril 2021
Enrique Piñeiro
Profesor de francés
Nacido en Boiro o 10 de xaneiro de 1956.
Estudou o bacharelato en Santiago e despois Filoloxía Románica na Universidade desta cidade.
Foi lector de español na Escola Secundaria Estatal de Corbeil-Essonnes.
Profesor de Francés en diferentes institutos de Galicia: Ferrol, A Coruña, Pontevedra, Chapela, Marín.
Diploma «Las nuevas tecnologías aplicadas a la enseñanza de los idiomas», en la Sorbonne Nouvelle-Paris III, durante o curso 1993-94.
Xubilado en 2016. Estivo os últimos anos no IES Valle Inclán.
máis artigos
♥♥♥ síguenos ♥♥♥