por Chelo Gayoso
Camino ao carón do Sar.
Un paxariño canta moi ledo.
Eu, vou cavilando…
Os restos dun muiño
móvenme a alma.
Vóltanme a infancia…
Recordos; tantos recordos
baixo o encoro
onde as pedras laian
e as miñas pegadas falan.
Sigo camiñando paseniño.
Ollo as curvas profundas,
tórnanse escuras…
Bican o anel que preme o tempo,
namentres un raio do sol
loita contra a corrente
neste regato da vida
onde rimos, choramos, fuximos,
para chegar nun intre
danzar coas ondas.
Somos nós, é o noso interior,
o que nos enrola
neste mar de burbullas,
nestes brazos mutilados,
nestas apertas invisibles,
neste vento salvaxe que nos fire.
Leva os nosos pensamentos,
a nosa historia, o noso tempo,
a ese lugar indefinido
onde él ruxe, onde ti xemes.
Arrastra o meigallo da terra.
Este río dos loureiros,
das raíces espidas,
dos cachóns pequenos,
leva o teu arrecendo.
Cheira a tí Rosalia,
Cheira a túa presenza,
a túa vida, o teu leito.
E todo teu! E todo noso!
Baixa cara o Océano.
Cara ese mar que querías ver
a través da fiestra, cara o misterio,
cara ese muro infranqueable
do teu pasamento.
Naquel intre ficaches viva!
Ficaches viva para sempre.
Chelo Gayoso
Chelo Gayoso Díaz
Poeta
Naceu en San Juan de Loyo (Paradela), Lugo. Con 5 anos tivo que abandonar a súa terra natal debido a construcción do encoro de Belesar. Alí quedaron as súa raices inundadas polos ríos Loyo e Miño.
Actualmente reside en San Martín de Guillar (Outeiro de Rei) Lugo.
Afeccionada á escritura escribiu dous libros de poesía.
“Camino de estrellas” e “O Laio das pedras”.
Colaborou na revista da “Hermandad de Santa Marta de León”.
Participou en varias publicacións colectivas como “Mesturas”, en Manuel María, libro homenaxe das letras galegas 2016.
En Xistral 2020, 2021, 2022 e en varios libros colectivos hispano- portugués: “Raia Luso Española”, “Camiños da poesía”, “Cultura sem fronteiras”, “Poetas do reencontro”, “Abrazo de culturas”, “Camiños da poesía 2”, e o libro de contos “Historias de encantar”.
máis artigos
♥♥♥ síguenos ♥♥♥