A illa do Hierro: Natureza en estado puro por Ana Santos

A illa do Hierro: Natureza en estado puro por Ana Santos

A illa do Hierro

Ana Santos Solla

A Illa do Hierro: natureza en estado puro
Un soño cumprido. Camiñamos entre sabinas retortas polo vento, mergullámonos en charcos de lava, gozamos de miradoiros infinitos e saboreamos as mellores quesadiñas do mundo. Unha illa salvaxe, auténtica e máxica. O Hierro xa forma parte de nós.

A Illa do Hierro: Un soño cumprido

Esta foi unha viaxe moitas veces soñada. Sei que foi a serie Hierro, con Candela Peña, a que me incitou a emprender esta aventura, da que regreso feliz.

Enlazamos unha viaxe por Tenerife e A Gomera para, finalmente, visitar e coñecer a Illa do Hierro.

A Illa do Hierro é a máis occidental e tamén a máis pequena das illas principais do arquipélago canario. A súa natureza volcánica, paisaxes abruptas e biodiversidade fan dela un lugar moi especial e auténtico. É unha illa de orixe volcánica, con múltiples conos, campos de lava e unha xeografía moi accidentada.

Un dato importante: para ir ao Hierro desde A Gomera en avión, hai que regresar primeiro a Tenerife. O voo de A Gomera a Tenerife dura uns 30 minutos, e de Tenerife ao Hierro, uns 40 minutos máis. Alí collemos un coche de alugueiro coa compañía CICAR —un Opel Corsa por 115 euros durante cinco días.

Día 1: Chegada

O noso voo chegou á illa ás 15:10. Recollimos o coche e puxemos rumbo á capital para mercar algo no supermercado antes de ir ao apartamento que alugáramos na zona de La Frontera: 4 noites por 244 euros.

Saímos pasear un pouco pola zona de La Maceta, un paseo volcánico moi fermoso co solpor de fondo. Non era nada doado camiñar polas pedras volcánicas co calzado que levabamos, así que regresamos pronto. Fixemos fotos da lava, dos roques, das formacións na auga con arcos imposibles… unha ruta que, ao saír do camiño, leva o nome de malpaís pola presenza de rochas fragmentadas de orixe volcánica.

Ler máis

Hierro 1
charca azul
sabina vella
Ana Santos Solla

Ana Santos Solla

Profesora de Educación Física

Son Ana Santos, nacín en Pontevedra no ano 1960, a miña infancia estivo moi ligada a Santa María de Xeve, a terra da miña nai, son a terceira de 8 irmáns, a maior das mozas, a máis vella como me dicían de pequena. Sempre me gustou o deporte e estudei INEF en Madrid, estiven 34 anos no IES Valle Inclán impartindo Educación Física alí foi onde coñecín ao resto dos meus compañeiros que agora me acompañan neste proxecto. Decidín xubilarme para dar un novo rumbo á miña vida e levar a cabo este tipo de iniciativas como @devellabella ue pretende que o envellecemento activo convértase en embelecemento persoal e poder achegar a miña experiencia nesta etapa da vida.

Nós os maiores aínda temos moita guerra que dar, espero que este blogue motívevos a querer colaborar connosco.

Arxentina

Viaxe a Normandía, Vernon, Giverny, Rouen

Campiña inglesa: Bath e Bristol

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Emigrante por Antonio Lois

Emigrante por Antonio Lois

por Antonio Lois Pérez

 “Emigrante”

Déixas un día a túa aldea,

marchas polo mundo adiante.

Pasas a ser emigrante.

 Non coñeces a ninguén

e tés que tirar pra diante.

Pasaron xa moitos anos

e, un día, queres volver,

volver a túa aldeiña,

 terra que te viu nacer,

pensando deixar de ser

emigrante de unha vez.

É entón que te decatas

que eso xa non pode ser.

 Fúches un día emigrante

e emigrante volves ser!

Hoxe a ninguén coñeces

na aldeiña que deixaches,

 terra que te viu nacer.

 Fúches un día emigrante

e emigrante volves ser!

Fúchelo cando marchaches.

e, ao volver a túa terra,

emigrante volves ser.

Seméllache extraña a aldea

e tí seméllasllo á ela.

A aldea que tí buscas,

esa aldea xa non queda.

Volves a ser emigrante,

emigrante na túa terra!

                     Antonio Lois

Antonio Lois pérez

Antonio Lois pérez

Economista

Nacín un día 4 do  mes de xaneiro, ano 1948, no lugar do Castro de Mourelos, parroquia de Mourelos (Saviñao – Lugo). Son economista e técnico en tintes, estampación e acabados téxtiles. Actualmente vivo en Barcelona.

Gústame escribir poesía en galego do pobo, o galego dos meus pais, que é o galego que amo; non en galego ilustrado! Participei en tres libros de poesía (Poetas do Reencontro, Caminhos da Poesía e Raia Luso Española), así coma na revista Xistral do Concello de Lugo.  Non hai moito máis que contar de unha  vida moi vulgar!

Son do Castro de Mourelos; onde mellor se ve o Miño, onde mellor se ve o ceo; onde, ulindo ó seu vento, eu xa sei se vai chover. ¡Que pena que non estén aqueles que eu amei; que pena que xa non vexa o Castro que eu deixei! A pesar de todo eso; ou pode sexa por eso, do Castro sempre serei

Historia de vida

A nai

Levei conmigo

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Viaxe a Toledo por Manolo Gulías Márquez

Viaxe a Toledo por Manolo Gulías Márquez

Viaxe a Toledo

Manolo Gulías Márquez

VIAXE a Ciudad Real e Toledo en Novembro do 2022   

O día dezasete saímos con rumbo cara o norte pola A-4 ata enlazar coa A-43 e chegamos a Ciudad Real cando eran pouco pasadas as dez e media da mañá.

Estacionamos o coche no parking da Praza da Constitución, mesmo fronte de onde está o edificio da Deputación Provincial construido por Santiago Rebollar.

Pola rúa de Toledo e logo a de María Cristina chegamos á Praza Maior e demos un paseo por ela e polos seus soportais.

É moi curioso o edificio da Casa do Concello de estilo neogótico construido polo arquitecto Fernando Higueras. Alí nos diriximos porque no seu baixo é onde está a oficina de turismo e nela nos deron un plano da cidade marcándonos os puntos de maior interese, pero o que máis chama a atención nesta praza quizais sexa a Casa do Arco, que pertence ó antigo concello. Un edificio do século XV aínda que a fachada é do século XVIII. Dende o ano 2005, con motivo do 750 aniversario da cidade instalouse nela un reloxo de carillón do que saen a certas horas do día as figuras autómatas de Miguel de Cervantes, don Quixote e Sancho Panza.

Case diante da Casa do Arco está a estatua de Alfonso X o Sabio fundador da cidade presidindo unha moderna fonte.

Ciudad Real ten moitas máis cousas interesantes para ver: a Catedral de Santa María do Prado, a Igrexa de Santiago, a de San Pedro, museos, xardíns, pero…

Como queriamos parar aínda en Toledo e seguir logo para dormir en Avila non nos entretivemos demasiado. Collemos de novo o coche e un pouco antes da unha da tarde estábamos pasando a Porta de Bisagra, de orixe musulmán, para chegar onda a Praza de Zocodover na rúa Carlos V camiño do parking Indigo Corralillo de San Miguel ó lado do Alcázar de Toledo.

A Porta da Bisagra foi remodelada baixo os reinados de Carlos V e Felipe II. Entre os seus elementos destaca o escudo imperial de Toledo con aguia bicéfala e falqueado por dous grandes torreóns.

Toledo é unha cidade ben coñecida xa por nós pero sempre é agradable dar outra volta por ela e foi o que fixemos…..

Pincha no PDF da dereita para ler a viaxe completa

Toledo 1
Toledo 2
Toledo 3
Manolo Gulias Márquez

Manolo Gulias Márquez

Docente

Xosé Manuel Gulías Márquez naceu en Pontevedra en 1952, pero foi bautizado en Forcarei de onde eran seus pais. En 1983 aprobou as oposicións por ciencias logo fixo a especialidade de galego e daba as clases nesa lingua. O seu último destino levouno ao instituto onde estudou, é dicir ao Valle Inclán, non podía estar máis feliz xa que despois de case 20 anos non tivo que volver coller o coche. Neste instituto estivo 18 anos ata que con 65 xubilouse, porque xa tiña o tempo de servizo e xa tocaba. Colabora con nós relatando as súas viaxes e os seus relatos.

Tenerife 1ª parte

Tenerife 2ª parte

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Viaxe a Córdoba por Manolo Gulias Márquez

Viaxe a Córdoba por Manolo Gulias Márquez

Viaxe a Córdoba

Manolo Gulías Márquez

VIAXE a Córdoba en Novembro do 2022

O luns, día catorce de novembro de 2022, saímos co coche de Pontevedra a iso das sete e media da mañá con rumbo á autopista AP-9 coa idea de chegar a Cáceres para durmir pero facendo antes algunha parada de mantemento.

Chovía tal cantidade e auga que en vez de ver a autopista intuiámola. Caía a caldeiros.

Continuamos pola A-52 ata enlazar coa A-6 e pasado un pouco de Benavente collemos a A-66 que nos levaría camiño de Zamora e cara Salamanca.

Non paramos en ningunha das dúas cidades. En Zamora estiveramos varios días a finais de xullo do ano 2018 e en Salamanca a mediados de xuño deste mesmo ano 2022.

A primeira idea era parar en Bejar, pero como o mal tempo continuaba seguimos ata Plasencia a onde chegamos á unha da tarde máis ou menos.

Na vila extremeña tamén estiveramos non facía moito tempo pero aínda así antes de poñernos a comer estivemos visitando varios monumentos.

A primeira visita foi á Praza Maior, onde logo nun restaurante xantamos. Alí apreciamos o edificio do concello de dúas plantas no que destacan o bonito escudo do emperador Carlos I na esquina e a torre do reloxo. Estivemos esperando a que o avó Mayorga fixera soar a campá do dito reloxo.

Dende a Praza Maior collemos pola rúa San Esteban pasando por diante da igrexa……….

Pincha no PDF da dereita para ler a viaxe completa

palacio da merced córdoba
tabernáculo Córdoba
Torre da Malmuerta
Manolo Gulias Márquez

Manolo Gulias Márquez

Docente

Xosé Manuel Gulías Márquez naceu en Pontevedra en 1952, pero foi bautizado en Forcarei de onde eran seus pais. En 1983 aprobou as oposicións por ciencias logo fixo a especialidade de galego e daba as clases nesa lingua. O seu último destino levouno ao instituto onde estudou, é dicir ao Valle Inclán, non podía estar máis feliz xa que despois de case 20 anos non tivo que volver coller o coche. Neste instituto estivo 18 anos ata que con 65 xubilouse, porque xa tiña o tempo de servizo e xa tocaba. Colabora con nós relatando as súas viaxes e os seus relatos.

Tenerife 1ª parte

Tenerife 2ª parte

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Marrocos pola costa, por Sara Valenzuela

Marrocos pola costa, por Sara Valenzuela

Marrocos pola costa. De Tánxer ao Sáhara Occidental

Sara Valenzuela Viz

Esta viaxe  tiñámola planeada dende había tempo, e tres días antes de partir de Pontevedra para Cádiz produciuse un terremoto neste país, na zona de Marraquesh e arredores. Pensamos moito, non sabiamos se eramos moi atrevidos, se se podía facer con coidado e, por suposto, sen molestar nos traballos de rescate que se estaban levando a cabo coa axuda humanitaria de varios países. Finalmente, decidimos modificar o percorrido, evitando a zona máis afectada polo sismo e seguir co previsto valorando sobre a marcha si merecía ou non a pena seguir.

O terremoto de Marrakech-Safi de 2023 acadou a magnitude 6,8 que afectou a esa rexión de Marrocos ás 23:11 hora local (22:11 UTC) do venres 8 de setembro de 2023. Nos saimos catro días despois, o día 12.

A maioría dos falecidos foron en vilas montañosas, cuxas antigas e precarias casas de adobe foron destruídas polo terremoto.

Marrocos, situado na falla entre as placas tectónicas africana e euroasiática, vén sufrindo grandes terremotos, como o de 1960 en Agadir e o de 2004 en Alhucemas. Porén, os marroquís non só habitan en vivendas inseguras construídas con ladrillos de barro, senón que non tomaron medidas preventivas para responder aos desastres.

Os terremotos que afectan a Marrocos adoitan producirse en dúas zonas principais. A primeira está situado fronte á costa norte , ao longo da zona de transformación Azores-Xibraltar e a súa continuación cara ao leste no mar de Alborán. A segunda está en terra, ao longo das montañas do Rif, no norte de Marrocos, e do Atlas, no noroeste de Alxeria. Pola contra, os terremotos ao longo do cinto do Atlas, como o que ocorreu o 8 de setembro, son moito menos frecuentes.

Guelmin
Marrocos
Tan Tan
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

Viaxe a Panamá

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Museo do acuarelista Roque Gameiro por Isidro Cortizo

Museo do acuarelista Roque Gameiro por Isidro Cortizo

por Isidro Cortizo

Na freguesía de Minde  no municipio de Alcanena do distrito de Santarém atópase  o museo do acuarelista Roque Gameiro , unha visita interesantísima na  que ademáis descubrin a este descoñecido artista,…. 

casa museo en Minde
Roque Gameiro

… poderemos gozar da súa ubicación nun entorno de grande interese xeolóxico, O Polje de Minde.

Nesta bisbarra abundan as grutas visitables de espectaculares estalactitas e estalagmitas. Grutas de Sto Antonio.

Podje de Minde
grutas en Minde
Isidro Cortizo del Río

Isidro Cortizo del Río

Profesor de debuxo

Nacín en Bueu hai 60 anos,  licencieime na facultade de Belas Artes San Carlos en Valencia, traballei no IES Valle Inclán  impartindo clase de debuxo técnico  e colaborando co grupo de teatro Argallada facendo os decorados.

Este ano xubileime e dedícome a facer as cousas que máis me gustan, como viaxar, cociñar e xogar ao xadrez.

Un país en 5 Km² 

Melide

A illa a eito

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥