Viaxe por España, 2ª parte por Manolo Gulias

Viaxe por España, 2ª parte por Manolo Gulias

Viaxe por España, 2ª parte

Manolo Gulías Márquez

VIAXE XULLO 2021 DE 9 DÍAS POR ESPAÑA (SEGUNDA PARTE)

 O domingo saímos de Zaragoza pola A-23 con rumbo a Teruel, pero coa idea de visitar antes a cidade de Albarracín e así o fixemos, antes de chegar a Teruel desviámonos pola A-2515 cara Cella e máis adiante, xa na estrada A-1512 pasamos por Gea de Albarracín ata chegar ó noso destino a iso das dez e cuarto da mañá. Hai dous bos aparcamentos na entrada de Albarracín, ó lado do río Guadalaviar, alí deixamos o coche e fomos por información á Oficina de Turismo que queda fronte ó aparcamento.

Albarracín é a entrada da serra do mesmo nome, unha zona montañosa case inaccesible, alí nacen os ríos Tajo, Júcar, o seu afluente Gabriel, o Gallo, o Guadalaviar que pasa pola cidade e logo vaise chamar Turia…

Pero o máis chamativo de Albarracín, sen contar as mansións señoriais, os seus castelos ou a catedral, son as intrincadas rúas adaptadas á difícil topografía do terreo.

Pincha no PDF da dereita para ler a viaxe completa

Albarracín
Teruel
Cuenca
Manolo Gulias Márquez

Manolo Gulias Márquez

Docente

Xosé Manuel Gulías Márquez naceu en Pontevedra en 1952, pero foi bautizado en Forcarei de onde eran seus pais. En 1983 aprobou as oposicións por ciencias logo fixo a especialidade de galego e daba as clases nesa lingua. O seu último destino levouno ao instituto onde estudou, é dicir ao Valle Inclán, non podía estar máis feliz xa que despois de case 20 anos non tivo que volver coller o coche. Neste instituto estivo 18 anos ata que con 65 xubilouse, porque xa tiña o tempo de servizo e xa tocaba. Colabora con nós relatando as súas viaxes.

Croacia

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Viaxe por España 1ª parte por Manolo Gulias

Viaxe por España 1ª parte por Manolo Gulias

Viaxe por España, 1ª parte

Manolo Gulías Márquez

RUTA PREVISTA E FEITA NO MES DE XULLO DO ANO 2021

 O mércores, día 7 de xullo de 2021, a iso das oito e media da mañá, saímos no coche con dirección a Santiago de Compostela. Dende Santiago, pola estrada que leva por Arzúa e Melide continuamos cara Lugo, e bordeando a cidade, continuamos ata Piedrafita do Cebreiro, que sería a nosa primeira parada. Encontramos unha néboa que non se vía un burro a tres pasos, pero aí polas once conseguimos chegar ás pallozas e á igrexa de Santa María. Había bastante xente, uns a pé e outros en bicicleta, facendo o Camiño de Santiago, co día que estaba non lles tivemos a menor envexa.

Son curiosas as pallozas coa planta ovalada, paredes baixas de pedra e tellado de palla, intúese que estaban preparadas para o frío e o mal tempo en xeral. Visitamos a que é museo etnográfico na que se ven as estancias onde convivían animais e persoas e logo fomos á igrexa prerrománica, do século IX, de santa María a Real.

Pincha no PDF da dereita para ler a viaxe completa

San Marcos
Zaragoza, el Pilar
León
Manolo Gulias Márquez

Manolo Gulias Márquez

Docente

Xosé Manuel Gulías Márquez naceu en Pontevedra en 1952, pero foi bautizado en Forcarei de onde eran seus pais. En 1983 aprobou as oposicións por ciencias logo fixo a especialidade de galego e daba as clases nesa lingua. O seu último destino levouno ao instituto onde estudou, é dicir ao Valle Inclán, non podía estar máis feliz xa que despois de case 20 anos non tivo que volver coller o coche. Neste instituto estivo 18 anos ata que con 65 xubilouse, porque xa tiña o tempo de servizo e xa tocaba. Colabora con nós relatando as súas viaxes.

Croacia

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Fin da viaxe aos EEUU, 3ª parte por Sara Valenzuela

Fin da viaxe aos EEUU, 3ª parte por Sara Valenzuela

Viaxe aos EEUU 3ª parte

Sara Valenzuela Viz

Fin da Viaxe: Thomson Springs, Rangely, Cheyenne, Denver, Houston.

Fin da viaxe. É o 11 de Xuño e dende Gramby viaxamos a Thomson Springs,

Un paseo moi interesante pero nun día infernal.

Pola tarde chegamos ao noso destino, unha vila pantasma, onde pasamos tres días Thompson Springs, casas abandonadas e algunhas casas móbiles espalladas; esta vez estivemos nun hotel, o único da zona “Hotel Desert Moon”, foi construído no ano 1936, é de de madeira, un antigo hotel de mineiros, e que hasta hoxe se mantivo practicamente igual, tiña 6 cuartos pequenos con lavabo e dous baños comúns para os diversos hóspedes. Ao lado do hotel un patio cuberto cheo de po, alí coñecemos a Sam e Lucy unha parella de moteiros duns 70 anos que estaban de camiño, ao día seguinte ían cara California pero sen destino nin programa, sen paradas previstas, levaban boa parte das súas vidas montados nas súas motos viaxando dun lado para o outro por todos os USA, tamén coñecemos a dúas rapazas que nos lembraron a Telma e a Louise, unha película da que se rodou parte nesta zona, pero coa que máis falamos foi  con Rebeca coa que coincidimos tres días no Desert Moon, cóntanos que está xubilada e que leva meses viaxando por EEUU, visitando parques naturais e pequenas cidades, vén de Arizona pero vai camiño de Santa Fe, a capital de Novo México, contounos que non ten residencia fixa, nin fogar, que naceu en Oregón e traballou en varios estados e que agora busca un lugar onde establecerse e ter un domicilio, ten  o seu coche e o seu can como únicas propiedades. Visita á súa filla e á súa neta cando pode ou cando lle pide axuda, xa que ten unha neta. Intercambiamos números de teléfono e a día de hoxe estamos en contacto.  Felicitámonos as vacacións de Nadal e fai uns días propuxémoslle colaborar con De vella a bella; ía camiño do Desert Moon onde pasará uns días e comprometeuse a enviarnos un texto con fotos contando as súas impresións e as súas viaxes dentro dun par de meses.

Saber máis

Arches
Canyonlands
Denver
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

EEUU parte 1ª

EEUU parte 2ª

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Viaxe aos EEUU, 2ª parte por Sara Valenzuela

Viaxe aos EEUU, 2ª parte por Sara Valenzuela

Viaxe aos EEUU 2ª parte

Sara Valenzuela Viz

EEUU 5 xuño. Segunda parte. Oklahoma City , Gramby ,Thomson Springs-

A nosa viaxe continúa.

 Estamos a 5 de xuño, hoxe toca viaxar cara  a Oklahoma, concretamente imos a Oklahoma City e agárdannos unhas cantas horas de bus. Pero a xornada non comeza ben, chegamos á estación de autobuses para coller o Greyhound que sae ás 6:30, e ás 6:40 dinnos que o autobús vai ter un atraso de 2 ou 3 horas, que non hai chofer. Aquí ninguén di nada, todos esperan e con resignación, pasan as horas e non hai noticias, e o que hai é contraditorio, comentarios duns e doutros, os empregados da compañía non saben nada e finalmente despois de 5 horas, dinnos que queda cancelado e que non hai billetes de autobús, ata  dentro de dous días, e se o queriamos ben, e se non, non nos devolverían o diñeiro. Tiñamos un piso reservado en Oklahoma, tiñamos que buscar alternativas, facer algo, os voos para o día moi caros, 800 euros, o único tren saía moi xusto e ademais tiñamos que ir a Forth Worth primeiro, que está moi cerca pero os horarios tiñan que ser moi axustados para conseguir coller o último tren de Forth Worth a Oklahoma City, moi apretados, e se non chegabamos ao tren, estabamos presos outra vez. Tamén na estación, había un pai e unha filla que estaban na mesma situación que nós, eran mexicanos, ían visitar o seu fillo e irmán e fálannos doutra empresa mexicana de autobuses, que trae xente de México a USA, e que pasa por Oklahoma, que hai un espazo libre, a empresa chámase El Conejo; pareceunos gracioso, unha broma, pero existía…., chamamos pero non nos fixeron a reserva, porén nos confirmounos que quedaban 2 prazas, a estación de El Conejo estaba lonxe da cidade e collimos un FLY,  eran as 15:30. mercamos o billete e tivemos que agardar ata as 22.00 horas. que é cando sae o autobús, PERDEMOS case un día no noso novo destino Ocklahoma City

Saber máis

Oklahoma
Gran Lake
viaxe a EEUU 2
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

EEUU parte 1ª

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Viaxe aos EEUU, 1ª parte por Sara Valenzuela

Viaxe aos EEUU, 1ª parte por Sara Valenzuela

Viaxe aos EEUU

Sara Valenzuela Viz

Voltamos de Menorca, unha illa moi bonita, e tiñamos pensado facer unha viaxe a EEUU, antes da chegada do verán, xa que en xullo e agosto estase mellor na casiña, e así foi. Vouvos contar as nosas experiencias.

O primeiro lugar que visitamos foi Atlanta, aquí alugamos un piso, e tamén seria  a cidade á que regresariamos para voar a Madrid. De Atlanta no estado de Georgia, fomos a Nova Orleans en Louisiana, seguido de Houston e Dallas en Texas, Oklahoma City, capital do estado do mesmo nome, Denver e  Gramby en Colorado, Thomson Springs en Utah, Dinosaur de novo en Colorado e Cheyenne en Wyoming. Volvemos a Denver, de aí a Atlanta, Madrid e Pontevedra, para casa. Fixemos viaxes en autobuses, avións domésticos, alugamos un coche. Foi unha boa experiencia. Pasaron moitos contratempos, pero todos se superaron, atrasos de 4 horas no autobús e ninguén dixo por que, tamén cancelación do bus sen devolución, e aviso despois das 5h:30 de espera, e iso contradiciu os nosos plans, xa que reservaramos un piso na seguinte parada e polo tanto  non tiñamos onde quedar esa noite, o cal nos obrigou buscar solucións, pero  todo se arranxou. O malo foi perder un día da nosa viaxe. E máis cousiñas,,, pero xa vos irei contando.

 Voamos de Madrid a Atlanta e unha vez que chegamos, atopámonos con que ía unha calor terrible, fomos na procura do piso, e como xa era tarde  saímos a dar un paseo para coñecer a cidade, buscamos un supermercado, para tomar algo e almorzar en “casiña” xa que o ambiente nas rúas non ofrecía moitos alicientes. Ao día seguinte comeza a viaxe de verdade e fomos percorrendo a cidade.

 Atlanta é unha das cidades máis importantes dos Estados Unidos e nela naceron dous dos mitos máis notables e simbólicos do país e mesmo do mundo, a Cocacola e Martin Luter King Jr. No ano 1996 celebráronse as olimpiadas que deixaron unha clara impronta na cidade. En Atlanta tamén nos atopamos coa sede mundial da cadea CNN que se atopa nun edificio que se pode visitar. Empezamos coñecendo o típico barrio americano de Cinco Puntos, moi singular e con moreas de bares, tendas e galerías de arte, logo dirixímonos ao centenario Parque Olímpico onde están algunhas das atraccións máis importantes da cidade: o museo de Cocacola, o acuario e o museo dos Dereitos Humanos. 

saber máis

Luter King
viaxe a EEUU
Viaxe aos EEUU
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

Menorca

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Quimper por Ghislaine Gourlaouen

Quimper por Ghislaine Gourlaouen

Origines

Le nom en breton est Kemper [ˈkmpəʁ]

 La forme Quimper est une francisation de son nom breton apparue assez tôt (1236). Ce nom de lieu est issu d´un terme celtique dont la forme originelle reste à définir. Sa forme initiale devait être kenber / kember, mot qui a été expliqué comme un composé basé sur les éléments ken- +ber, dont le premier élément ken- représente le breton ken « ensemble » et le second -ber, un déverbal ber qui désigne encore dans le breton contemporain un écoulement, d’où le sens global de « confluent », dénomination qui correspond bien au site de la ville, celle-ci ayant été bâtie à la confluence de l´Odet avec le Steir.

Avant la Révolution française, la ville est communément appelée Quimper-Corentin, en référence à saint Corentin, son premier évêque. Ce qualificatif permet de la différencier des autres localités bretonnes portant le nom de Kemper, notamment les communes qui s’appellent aujourd’hui, en français, Quimperlé,Quemperven …

Finistere

Héraldique

Il s´agit du blason attribué par l´édit royal de 1696. Le champ d´hermines symbolise la Bretagne (emblèmes des ducs de Bretagne) et le bélier symbolise le pays de Cornouaille dont Quimper est la capitale.

heraldique

La cathédrale

 La cathédrale Saint‑Corentin est une cathédrale catholique placée sous le patronage de Notre-Dame et du premier évêque légendaire dont elle porte le nom, Saint Corentin. Elle est située dans le centre-ville de Quimperchef-lieu du département du Finistère, en Bretagne. Siège du diocèse de Quimper avant la Révolution française, le bâtiment est depuis 1801 le siège du diocèse de Quimper et Léon.

Le monument actuel de style gothique est édifié au xiiie siècle sur la base d’édifices plus anciens, et achevé sous le Second Empire. Il présente une apparente unité architecturale malgré un chantier permanent durant six siècles, marqué d’hésitations et  d’arrêts dans la construction.

Classée Monument historique sur la liste de 1862, la cathédrale est entièrement restaurée dans les années 1990 et 2000 qui voient la consolidation de ses structures et la restitution partielle de sa polychromie originelle plus vive.

La cathédrale est considérée comme l’élément majeur du patrimoine quimpérois, attirant de nombreux touristes venus admirer ses flèches culminant à plus de 75 mètres au-dessus du sol et encadrant la statue du roi légendaire Gradlon*.

 [*Gradlon est un roi légendaire d’Armorique (actuelle Bretagne) et de Cornouaille. Gradlon aurait vécu entre le ive siècle et le ve siècle. Il est le fils aîné de Conan Meriadec, premier roi légendaire d’Armorique, et de sainte Darerca, sœur de Saint Patrick.]

cathedraleQuimper
Saint Corentin

Petite vidéo de présentation de la cathédrale: (7´)

Musée d´art breton tout à côté, 1 rue du roi Gradlon.

Créé en 1846, le musée départemental breton de Quimper est installé dans l’ancien palais des évêques de Cornouaille, bâtiment construit du XVIe au XIXe siècle proche de la cathédrale Saint-Corentin. Il présente l’archéologie et les arts (sculpture, costumes, mobilier, faïences, vitrail, peinture, etc…) du département du Finistère.
La partie la plus ancienne est la tour de Rohan, élevée en 1507 pour l’évêque Claude de Rohan, dans le style Renaissance du règne de Louis XII.

musée départemental

Musée départemental breton 

le musée  de Quimper est installé dans l’ancien palais des évêques

musée de beaux arts

Musée des beaux-arts

De l´autre côté de la place se trouve le musée des beaux-arts qui mérite aussi une visite: il figure parmi les plus importants musées de région en France.

Après toutes ces visites, une petite pause s´impose!  Direction: la Place au beurre, ou nous trouverons de nombreuses crêperies pour nous restaurer. La première crêpe sera “blé noir”, c´est-à-dire élaborée avec de la farine de sarrasin (qui n´est donc pas une céréale). Et la crêpe- dessert sera plutôt au froment qui s´accomode mieux des petites douceurs.  La boisson d´accompagnement: le cidre bien évidemment; le brut c´est le meilleur!

creperie
crepes
crepe ble noir

Quimper est également connu pour sa faïence. 

La faïence y est produite depuis 1708 dans le quartier faïencier historique de Locmaria, près du centre-ville de Quimper. Sa production s’est développée en faisant venir l’argile de Bordeaux et Rouen, bénéficiant de la présence de deux cours d’eau, l’Odet et le Steir et des forêts environnantes pour le combustible.

L’important développement de la faïence de Quimper au xviiie siècle puis au xixe siècle entraînera au xxe siècle une concurrence acharnée des manufactures locales qui s’exprimera autant dans la créativité des décors, -plus de 250 artistes recensés-, que sur les bancs des tribunaux!

Au début du xxe siècle, Quimper compte trois grandes manufactures de faïence, dont les marques sont renommées dans toute la France : « HB » pour Grande Maison De la Hubaudière, « AP » et « PB » pour Porquier et Porquier-Beau et « HR » pour Henriot.

assiette

À Quimper,il est également possible de se promener sur l´eau.  Les Vedettes de l’Odet proposent différentes  excursions: descente de l´Odet, excursion jusque Bénodet, Sainte Marine ou pourquoi pas les îles Glénans; mais il est important de réserver et de bien préparer!

Site des Vedettes de l´Odet:

…. Ou sinon, en voiture la côte n´est qu´à une vingtaine de kilomètres et les plages sont nombreuses: Fouesnant, Cap coz, La Roche Percée, Bénodet ….

 …et pour terminer, invitez-vous aux fêtes de Cornouaille qui ont lieu en juillet tous les ans. Il faut espérer que le beau temps soit au rendez-vous. 

Défilé de clôture 2022

Intégrale défilé Fêtes de Cornouaille 2016

Ghislaine Gourlaouen Bryselbout

Ghislaine Gourlaouen Bryselbout

Profesora de francés

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥