O limón é o froito do limoeiro (Citrus limon), arbusto de 5 a 10 metros de altura, da familia das Rutáceas. 

Os limóns existentes son de dous tipos: o limón doce, froito decorativo cuxo zume é pouco ou nada acedo, con todo clasificado Citrus limon (L.) Burm. f. (clasificación de Tanaka); e o máis común limón acedo, cuxo zume ten un pH de aproximadamente 2,5.

Esta froita madura ten unha casca que varía de verde suave a amarelo brillante baixo a acción do frío. No hemisferio norte madura a finais do outono e principios do inverno. A súa carne é suculenta e o seu zume rico en vitamina C (un litro de zume contén aproximadamente 500 miligramos de vitamina C e 50 gramos de ácido cítrico). Ao ser de fácil conservación e dada a súa riqueza en vitamina C, os navíos comezaron a transportalo a bordo e usalo como dieta para combater o escorbuto, ao tempo que o espallaban por todo o planeta. As súas aplicacións na vida doméstica son innúmeras. Co zume da froita, prepáranse refrixerantes, sorbetes, mollos e aperitivos, así como remedios, xaropes e produtos de limpeza. Da casca extráese un aceite esencial, usado en perfumaría e na preparación de licores e xabóns, que contén entre outras substancias o limoneno e o citral.

No ano 2016, España era o maior produtor e exportador de Europa, a India o maior produtor do mundo e México o maior exportador mundial en número de toneladas, porén España foi o maior exportador mundial en valor monetario (case 820 millóns de dólares)

A árbore do pomelo ou toronja é unha planta do xénero Citrus, da familia das rutáceas, cultivado pola súa froita, o pomelo ou toronja. É un híbrido, probablemente producido de maneira espontánea entre a pampelmusa e a laranxa doce nas plantacións do mar Caribe ao redor do século XVII. No breve período desde o seu descubrimento gañou con todo gran favor e consómese fresca, cocida ou en zumes e outras preparacións, e é un cultivo importante en Estados Unidos, México, Arxentina, Uruguai, Paraguai e Israel.

O nome « pomelo» provén do idioma tamil (falado no sur da India) pampa limāa súa ou ‘limón pomposo’ ou ‘limón do Pampa’ (un río do sur da India), transformado no neerlandés pompelmoes (do neerlandés pompel: ‘grande’, e o portugués limões: ‘limóns’), ao italiano pompelmo, ao español pomelo, ao francés pamplemousse, ao inglés pommelo.

É unha froita de inverno e a época para consumilos é desde decembro a abril

Pertence á mesma familia que as carrouchas e as queirugas, e posúe unha follaxe mesta e brillante dunha intensa cor verde.

O froito do albedro é comestible, pero antes de inxerilo cómpre prestar atención ao nome latino da planta: Arbutus unedo, que nos prevén do que pode pasar se nos excedemos con el. A primeira palabra quere dicir árbore pequena e a segunda deriva do latín unum-edo que significa «comer un». En efecto, o consumo de varias pezas deste doce froito pode producir un intenso efecto laxante. Por outra parte, cando madura e comeza a fermentar na propia árbore pode chegar a emborrachar. Por todo isto non é estraño que os froitos reciban o nome de fartabellacos. De todos os xeitos, en moitas rexións son moi apreciados para facer confeituras e licores. Medio quilo deles, nun litro de boa caña con azucre ao gusto, cravo e canela transfórmanse despois de tres ou catro meses de maceración nun delicioso bebedizo espirituoso.