AYHAM   2019

Apenas se sostiña en pé despois da longa e accidentada travesía na embarcación coa que cruzaran o mar desde Nador. A lembranza do abrazo da nai e da promesa dunha xuntanza futura axudábao a seguir.  Case non podía manter o equilibrio mentres trataba de abandonar a praia sen ser detido pola Garda Costeira. E aínda que non era moito o que tiña que percorrer, tendo en conta os quilómetros que xa camiñara ata Nador, abondaba para un corpo tan fráxil e miúdo tan mal alimentado e tan necesitado do soño de Europa.

Era só un rapaz que non cumprira os vinte anos e nunca saíra da súa pequena aldea no deserto do Sahara. Fora dura a viaxe, o vaivén das ondas que movían o barco, o frío, o horror de ver caer corpos pola borda e temer ser o próximo, o medo compartido. Custáralle xuntar os cartos que precisaba para pagar os que controlaban o tráfico de seres humanos movidos pola desesperación, e a súa era moita.

Pero agora estaba alí. No peto cosido no interior do forro da cazadora levaba os poucos cartos que lle quedaban e a dirección do seu curmán, nalgún lugar do norte. A furgoneta que o transportaba lonxe da praia deixáballe ver un mundo ben distinto a aquel do que procedía, un mundo no que el era tan só unha minúscula partícula do po do deserto, mais non importaba porque agora estaba alí na terra da que todos falaban, na terra na que podería construír o futuro que soñaba e onde deixaría atrás a miseria e a fame da aldea abandonada.