por Isabel García Uría
Son momentos extraños.
El aire transporta oscuridades
en las horas del amanecer.
Ojos temerosos
contraen los corazones derrotados
por las viejas profecías.
Nos vamos desnudando en soledad
despojándonos de todo el barro inútil
mientras escuchamos la voz del silencio
que nos conduce por el camino del desamparo.
Sólo queda la esperanza
de un nuevo bautismo en otro espacio
donde nuestras manos entrelazadas
tengan el poder de detener la sombra.
Isabel García Uría
Isabel García Uría
Profesora de música
Mª Isabel García Uría naceu en Bilbao e pasou a súa infancia en Asturias. Cando era adolescente a familia trasladouse a Vigo e alí estudou o bacharelato e a carreira de música no Conservatorio Elemental e posteriormente no Real Conservatorio Superior de Música de Madrid. É licenciada en Filoloxía Románica pola Universidade de Santiago de Compostela onde tamén realizou os cursos de doutoramento. Traballou como profesora en varios institutos de Galicia ata que obtivo destino definitivo en Pontevedra, cidade na que actualmente reside. Tamén impartiu clases na UNED. A súa gran afección desde nena foi escribir e recitar poesía. Ten publicados dous libros: Pingas de Luz e A Realidade Extraviada, ademais de varios poemas en antoloxías e revistas. Foi unha das organizadoras do XIII Encontro de Poetas na Rede que se realizou no Palacio da Deputación de Pontevedra no ano 2015. Colabora habitualmente co Brumario Poético que organiza cada ano a Fundación Cuña- Casasbellas. Edicións Casiopea seleccionoulle un microrrelato, titulado Unha Emoción Inexplicable, para publicalo no VII Premio Internacional de Mujeres Viajeras. Un dos seus haikus está no Muro dos Poetas de Vigo. Varios poemas seus foron traducidos ao árabe e publicados na Letra Nazarí, cadernos que edita a Embaixada Española en Marrocos. Na actualidade ten inédito un libro de poemas que espera que pronto poida ver a luz.
máis artigos
♥♥♥ síguenos ♥♥♥
Trackbacks/Pingbacks