“Laura no deserto” de Antón Riveiro por Charo Valcárcel

Acadou ademais importantes recoñecementos:

            Foi Premio Narrativa da AELG (Asociación de Escritores en Lingua Galega) no 2012, Premio Frei Martín Sarmiento 2012, finalista do Premio de Novela Europea Casino de Santiago 2012 e Premio da Crítica Española 2011.

Como vedes conta cunha boa carta de presentación.

            Teño que dicir que a Riveiro Coello descubrino a principios dos 2000, cando un día por casualidade caeu nas miñas mans A canción de Sálvora, un texto daquela publicado de forma independente por A Nosa Terra (2002) e máis tarde formando parte dun libro de relatos, nove en total, editado por Galaxia: Acordes náufragos (2014). Ese texto, cheo de lirismo, engaioloume. Trátase dun deses textos que se vai coando no teu interior de vagariño, palabra a palabra, e fica alí tras gañar un posto destacado nese espazo máis ou menos visible das túas emocións e, por suposto, converteume nunha fiel seguidora da obra de Riveiro Coello.

            Laura no deserto, é unha novela ambiciosa, rigorosa, cunha trama moi ben estruturada  e unha prosa exquisita, mostra do bo facer narrativo que caracteriza o seu autor.

            Dividida en catro partes, denominadas libros: Libro primeiro A LUZ DOS AUSENTES, Libro segundo A CASA DAS SOMBRAS, Libro terceiro O LABIRINTO DE INGRID STEINER e Libro cuarto A VIAXE DE PENÉLOPE, vai guiando ao lector a través dun entramado de personaxes  que se nos presentan no Libro primeiro e dos que se descoñece a súa relación ata ben avanzada a lectura. Nun principio semella que nada teñen que ver, pero iremos  descubrindo  pouco a pouco que é o que os une e  o papel que nesa relación ten a protagonista, Laura, personaxe cunha historia desgarradora que queda marcada a lume tras a lectura. Ela é unha muller non galega, pero moi unida a Galicia, desvalida, traumatizada, enferma…, que irá lembrando a súa identidade grazas á súa necesidade vital de reencontrarse cunha parte do seu pasado.                                                                                                  

Laura Crussat,  a personaxe de ficción, está inspirada en Mercedes Núñez Targa, política republicana nacida en Barcelona (aínda que de pai galego) que pasou polo cárcere de Ventas e por dous campos de concentración. Escribiu varios libros nos que fala destas experiencias. Conta Riveiro Coello, nos Agradecementos (páx.725), como tivo acceso a  eses libros e como a novela quere ser unha homenaxe a esta muller e a todos os que o axudaron a coñecela.

            Hai que dicir que na nosa literatura hai tempo que se abandonaron os localismos e que, coma Riveiro Coello, contamos con outros autores e autoras que escriben en galego historias que están ambientadas en lugares ben distantes e distintos, protagonizadas por personaxes que non sempre son galegos e cuxas vidas, ledicias e infortunios poden non ter que ver con Galicia ou a súa sociedade. Son novelas ambiciosas e fieis á defensa dunha lingua que demostran ten a mesma calidade coma lingua literaria que calquera outra. Desgraciadamente este tipo de evidencias aínda seguen sendo necesarias nesta sociedade do século XXI .

            Desde logo a historia de Laura non nos vai deixar indiferentes e vainos obrigar  a percorrer dous tipos de itinerarios: o espacial e o temporal, trasladándonos a lugares como New York, Barcelona, Compostela, a Pobra do Caramiñal e a Europa da Segunda Guerra Mundial e  que nos converte, como boa novela moderna, en lectores activos que deben ir desentrañando a complexidade dos mesmos, pero será un esforzo que valerá a pena e Laura no deserto ocupará un lugar privilexiado no armario das nosas lecturas, seguro.

                                                                                                                                                                        Charo Valcárcel

Entrevista con Antón Riveiro Coello