Letras galegas: Luísa Villalta por Benito, Peque e Isidro

Rotas: Benito Andrade

Desde o olvido veño con pasos de pincel e de palabras,

para inscreber entre os meus xenes a tua auséncia.

 Un obxecto deixou rodar o seu peso entre o tumulto

e eu mesma me vin mirar-me a min que me miraba

no asombroso espello que é o ollo desta terra.

A soedade sabe como será despois de coñecer-te

unha espesura rota a procurar-te na cegueira.

Do poemario Pensar é escuro Peque González

E ficaremos sós

mar e silencio.

Cando a noite me veña desvendar

con amor prometido e demorado

estes ollos que ollaron tanto nada

as follas que caíron ao meu pé

serán pisadas.

E a ausencia cumprirá o seu oráculo

cando a noite sexa o fundo

cando o mesmo mar a noite,

e o silencio

diga a última palabra.