por Chelo Gayoso
Vós, que fostes
as nosas raíces
estabades a durmir
o derradeiro sono da vida,
sen sangue no corpo,
cos ollos pechados
para sempre;
non podiades fuxir,
o encoro medraba,
e vós…
axenos á traxedia
seguiades durmindo.
Con grande tristura
tivemos que espertarvos
para que non afogase
o voso corpo morto.
Espertastes o ar
mais non abristes os ollos,
levámosvos ás costas
para outra morada,
onde agora si…
seguiredes durmindo;
o derradeiro sono da vida
Chelo Gayoso
Chelo Gayoso Díaz
Poeta
Naceu en San Juan de Loyo (Paradela), Lugo. Con 5 anos tivo que abandonar a súa terra natal debido a construcción do encoro de Belesar. Alí quedaron as súa raices inundadas polos ríos Loyo e Miño.
Actualmente reside en San Martín de Guillar (Outeiro de Rei) Lugo.
Afeccionada á escritura escribiu dous libros de poesía.
“Camino de estrellas” e “O Laio das pedras”.
Colaborou na revista da “Hermandad de Santa Marta de León”.
Participou en varias publicacións colectivas como “Mesturas”, en Manuel María, libro homenaxe das letras galegas 2016.
En Xistral 2020, 2021, 2022 e en varios libros colectivos hispano- portugués: “Raia Luso Española”, “Camiños da poesía”, “Cultura sem fronteiras”, “Poetas do reencontro”, “Abrazo de culturas”, “Camiños da poesía 2”, e o libro de contos “Historias de encantar”.
máis artigos
♥♥♥ síguenos ♥♥♥