En que mundo vivimos no que os supostamente piadosos, preocupados polos seus semellantes- non son eses os que rezan?-fano en contra dunha lei de amnistía?

Acaso non temos neste noso mundo centos de razóns moito máis poderosas polas que rezar? Tantas mortes crueis e inxustas levadas a cabo por exércitos de líderes xenocidas que non teñen pudor en mostrar a súa crueza diariamente. Todos eses mortos inocentes non son máis importantes que unha lei de amnistia? Non son un motivo moito máis poderoso para clamar a Deus por eles?

As vítimas de tantas guerras, de tanta precariedade, de tanta xenofobia e racismo, de miserias e opresións que levan a miles de persoas a buscar a ansiada Europa a custo das súas vidas, non merecen eles un rezo, máis que a lei de amnistía?

E os nosos ríos e bosques e parques naturais ameazados polas monstrosas factorías de ALTRI?

E a proliferación de parques eólicos en zonas naturais que deberan estar protexidas?

Non é todo isto máis merecedor dos seus rezos?

En que mundo vivimos? Que broma de mal gusto é esta?

Arredor de un cento de persoas reunidas na rúa en Madrid, na xornada de reflexión das eleccións europeas, rosario en man instaladas diante de Ferraz rezando contra a amnistía.

Cústame dar creto.

Pero neste mundo xa case nada nos pode sorprender, un líder mundial con demencia senil, un posible substituto atopado culpable de 34 cargos de falsificación pendente da pena imposta pola xustiza, un auténtico delincuente que se ninguén o remedia será o próximo presidente dos EEUU. Un país intocable que está exterminando un pobo sen que ninguén lle pare os pés. Un presidente para o que non todos os mortos son iguais… que importa que teñan que morrer uns centos máis de palestinos se con iso se consegue liberar a cinco reféns e recuperar parte da súa maltreita popularidade entre os seus? Que importan os mortos de segunda? Os mortos ninguéns? Os mortos que só os seus choran?

Amén de tantas outras razóns coas que nos espertamos todos os días neste noso país e en todo o mundo e que son infinitamente máis importantes e máis merecedoras de pregarias.