por Isabel García Uría 

 El dios regresa como un rayo ardiente

desde las arterias de la tierra,

asciende por paredes oscuras

muestra cinco bocas hambrientas

que devoran románticas lunas

escupiendo saliva pegajosa

sobre bosques y animales,

inundando con su fétido aliento

las calles y los hogares abandonados.

 

Todo cambia.

 

Lenguas rojas se multiplican hasta el mar

chaparrones de ceniza

empapan a las gentes que padecen

la incertidumbre de la espera.

Carcajadas cavernosas barren con furia

el febril canto de los pájaros

y se desploman en la cabeza de los hombres

donde permanecen incrustadas día y noche

día y noche,

día y noche.

 

Belleza y tormento

dejan un rastro de lágrimas fértiles

tejidas con temblores de agonía

en los surcos invadidos por la lava.

 

Pronto allí la vida se abrirá camino

a través de los huesos calcinados,

de las rocas expectantes,

de los ríos ahogados por la negra arena….

 

La vida que se empuja a sí misma,

catástrofe y renacimiento

que aprieta en sus manos amorosas

mil alientos para continuar.

 

                        Isabel García Uría

Isabel García Uría

Isabel García Uría

Profesora de Música

Mª Isabel García Uría naceu en Bilbao e pasou a súa infancia en Asturias. Cando era adolescente a familia trasladouse a Vigo e alí estudou o bacharelato e a carreira de música no Conservatorio Elemental e posteriormente no Real Conservatorio Superior de Música de Madrid. É licenciada en Filoloxía Románica pola Universidade de Santiago de Compostela onde tamén realizou os cursos de doutoramento. Traballou como profesora en varios institutos de Galicia ata que obtivo destino definitivo en Pontevedra, cidade na que actualmente reside. Tamén impartiu clases na UNED. A súa gran afección desde nena foi escribir e recitar poesía. Ten publicados dous libros: Pingas de Luz e A Realidade Extraviada, ademais de varios poemas en antoloxías e revistas. Foi unha das organizadoras do XIII Encontro de Poetas na Rede que se realizou no Palacio da Deputación de Pontevedra no ano 2015. Colabora habitualmente co Brumario Poético que organiza cada ano a Fundación Cuña- Casasbellas. Edicións Casiopea seleccionoulle un microrrelato, titulado Unha Emoción Inexplicable, para publicalo no VII Premio Internacional de Mujeres Viajeras. Un dos seus haikus está no Muro dos Poetas de Vigo. Varios poemas seus foron traducidos ao árabe e publicados na Letra Nazarí, cadernos que edita a Embaixada Española en Marrocos. Na actualidade ten inédito un libro de poemas que espera que pronto poida ver a luz.

El barro de mi destino

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥