(Ben veñas, maio. O mellor mes de todo o ano)

Cada primeiro de maio, a praza da Ferraría de Pontevedra convértese nunha festa chea de ambiente e colorido, son os maios. A orixe desta festividade é moi antiga, mesmo prerromana. Todos os pobos campesiños conmemoran a chegada da primavera con actividades festivas que celebran a alegría da volta do ciclo agrícola e o renacer da terra.

Os maios non son exclusivos de Pontevedra, tamén hai maios en Marín, Poio, Vilaboa… e en moitos outros lugares de Galiza e o norte de Portugal. Pero cada un deles ten as súas características propias. En Ourense celébrase o día tres e realízanse verdadeiras esculturas vexetais. En Poio adoitaban ter forma de barco.

En pontevedra o maio é unha estrutura de forma cónica que representa unha árbore. Ten un esquelete de madeira ou canas que se cobre de fiuncho e adórnase con flores (pampullos, camelias, calas…) e tamén con laranxas e ovos… e culmínase coa coroa, auténtica escultura floral que remata o maio. A importancia da coroa é tal que ultimamente é frecuente que se independice do maio e se exhiba aparte. Toda a estrutura repousa nunha plataforma con asas para facilitar o seu movemento e transporte. Arredor do maio xiran uns nenos e nenas cantando coplas de carácter satírico que tamén reciben o nome de maios. Estas coplas son alusivas á realidade local do momento: actualidade política e social, denuncia de situacións ou carencias, etc. Un solista canta as coplas e o coro repite o refrán ou retrouxo mentras se acompasa facendo chocar dous cilindros de madeira que producen un son rítmico moi característico. As coplas impresas en follas soltas son repartidas entre os asistentes a cambio dunha propina. Un xurado vai premiar tanto a feitura do maio como da coroa ou o acertado das coplas e a interpretación.

Nas terras de Pontevedra tamén é costume poñer un ramo de xesta florida nas portas das casas e nos coches. A ese ramallo tamén se lle chama “maio” e ten unha clara función protectora a modo de talismán.

Como na maioría dos poemas de Curros a temática social aflora por riba do costumismo, Este poema foi magnificamente musicado e interpretado por Luís Emilio Batallán.

O MAIO

Aí vén o maio
de frores cuberto …
Puxéronse á porta
cantándome os nenos;
i os puchos furados
pra min estendendo,
pedíronme crocas
dos meus castiñeiros.

Pasai, rapaciños,
calados e quedos;
que o que é polo de hoxe
que darvos non teño.
Eu sonvos o probe
do pobo gallego:
pra min non hai maio,
pra min sempre é inverno! …

Cando eu me atopare
de donos liberto
i o pan non me quiten
trabucos e préstemos,
e como os do abade
frorezan meus eidos,
chegado habrá estonces
o maio que eu quero …

Queredes castañas
dos meus castiñeiros? …
Cantádeme un maio
sin bruxas nin demos;
un maio sin segas,
usuras nin preitos,
sin quintas, nin portas,
nin foros, nin cregos.

Manuel Curros Enríquez, Aires da miña terra (1880)

Manuel Lastra (Maio 2021)

O sábado 10 de abril inaugurouse O GranerO Delmas, un espazo Coworking creativo no centro da cidade nas Galerías Oliva nº2, local 15.

Pilar Delmas Filgueira é a responsable desta iniciativa que ten a intención de recuperar o impulso do arte, da creatividade e da cultura nun espazo cómodo no acceso.

O GranerO Delmas conta con diferentes espazos, na parte superior para facer obradoiros e charlas e na parte inferior para traballar en grupo ou individualmente, posúe ademais un espazo para a fotografía e moitas paredes para expoñer obras dos artistas que queiran. 

Estes días pódesen ver obras e tamén adquirilas de artistas como Carmen Hermo, Antón Sobral, Marisa Codón Vega, Tino Canicoba, Soledad Pite, Pedro Ávila, Alberto Pena ou a propia Pilar Delmas.

Se queres máis información do coworking podes escribir un correo electrónico a Pilar Delmas a granerodelmas@gmail.com