
A illa do Hierro: Natureza en estado puro por Ana Santos
A illa do Hierro
Ana Santos SollaA Illa do Hierro: natureza en estado puro
Un soño cumprido. Camiñamos entre sabinas retortas polo vento, mergullámonos en charcos de lava, gozamos de miradoiros infinitos e saboreamos as mellores quesadiñas do mundo. Unha illa salvaxe, auténtica e máxica. O Hierro xa forma parte de nós.
A Illa do Hierro: Un soño cumprido
Esta foi unha viaxe moitas veces soñada. Sei que foi a serie Hierro, con Candela Peña, a que me incitou a emprender esta aventura, da que regreso feliz.
Enlazamos unha viaxe por Tenerife e A Gomera para, finalmente, visitar e coñecer a Illa do Hierro.
A Illa do Hierro é a máis occidental e tamén a máis pequena das illas principais do arquipélago canario. A súa natureza volcánica, paisaxes abruptas e biodiversidade fan dela un lugar moi especial e auténtico. É unha illa de orixe volcánica, con múltiples conos, campos de lava e unha xeografía moi accidentada.
Un dato importante: para ir ao Hierro desde A Gomera en avión, hai que regresar primeiro a Tenerife. O voo de A Gomera a Tenerife dura uns 30 minutos, e de Tenerife ao Hierro, uns 40 minutos máis. Alí collemos un coche de alugueiro coa compañía CICAR —un Opel Corsa por 115 euros durante cinco días.
Día 1: Chegada
O noso voo chegou á illa ás 15:10. Recollimos o coche e puxemos rumbo á capital para mercar algo no supermercado antes de ir ao apartamento que alugáramos na zona de La Frontera: 4 noites por 244 euros.
Saímos pasear un pouco pola zona de La Maceta, un paseo volcánico moi fermoso co solpor de fondo. Non era nada doado camiñar polas pedras volcánicas co calzado que levabamos, así que regresamos pronto. Fixemos fotos da lava, dos roques, das formacións na auga con arcos imposibles… unha ruta que, ao saír do camiño, leva o nome de malpaís pola presenza de rochas fragmentadas de orixe volcánica.




Ana Santos Solla
Profesora de Educación Física
Son Ana Santos, nacín en Pontevedra no ano 1960, a miña infancia estivo moi ligada a Santa María de Xeve, a terra da miña nai, son a terceira de 8 irmáns, a maior das mozas, a máis vella como me dicían de pequena. Sempre me gustou o deporte e estudei INEF en Madrid, estiven 34 anos no IES Valle Inclán impartindo Educación Física alí foi onde coñecín ao resto dos meus compañeiros que agora me acompañan neste proxecto. Decidín xubilarme para dar un novo rumbo á miña vida e levar a cabo este tipo de iniciativas como @devellabella ue pretende que o envellecemento activo convértase en embelecemento persoal e poder achegar a miña experiencia nesta etapa da vida.
Nós os maiores aínda temos moita guerra que dar, espero que este blogue motívevos a querer colaborar connosco.
máis artigos
♥♥♥ síguenos ♥♥♥