Letras galegas: Luísa Villalta por Charo, Ghislaine e Ana

ANTIQUÍSIMA  – Charo Valcarcel

ESA son eu

rubindo unha e outra vez as escadas

dun mudo posíbel

separado sempre pola idade, a teima

ea vontade íntima de voar

No alto a miña casa alta

e por cima un país nas nubes

lidando co sol difícil do Norte

 que sempre se rende ás gadoupas do mar

e esquece ficar para quecerme

SATOR – Ghislaine Gourlaouen

Da cegueira circular que se perde na espesura

veño como con gritos dormidos entre as mans.

En cada célula unha pequena conciéncia pon-se de pé

cando o pincel do desexo carexa a miña forma

e lle ladra un sítio inédito no mundo. Pergunto

como seria todo antes, como será despois de min.

Un ponto cego que só diante doollo se me abre.