A quinta edición de Novos Cinemas, Festival Internacional de Cine de Pontevedra, que se vai celebrar entre o 15 e o 20 de decembro, anunciou as longametraxes que formarán parte de LATEXOS, a súa sección competitiva dedicada a películas de natureza íntima e fráxil, feitas case de xeito artesanal

Cun marcado carácter testemuñal, as películas que compoñen esta sección conxugan nesta edición o retrato intimista de comunidades que afrontan inevitables cambios vitais –Mamá, mamá, mamá e La última primavera–, a radical refutación dunha historia oficial que agocha a súa barbarie baixo o lema da civilización –Anunciaron tormenta-, e a obstinada e sensorial búsca dun artista tan singular e resiliente como esperanzado –¿Qué hago en este mundo tan visual?-.

Ademais de en Pontevedra, os catro filmes desta sección tamén estarán dispoñibles en Filmin durante a celebración do festival a raíz do acordo que Novos Cinemas ten establecido con esta plataforma de exhibición online.

Merca a túa entrada

“Mamá, mamá, mamá” de Sol Berruezo

Os calurosos días do verán austral  preséntanse baixo un halo de tristura na casa de Cleo. Unha casa chea de xente pero á que lle falta algo. A súa avoa, tía e curmás sempre están perto e estano desde que a sua irmá pequena, Erin, afogou na piscina. Cunha nai destrozada e mentalmente ausente desde a desgraza, os coidados, a paciencia e a tenrura de todas as mulleres que habitan agora a casa irán enchedo pouco e pouco o vacío que as inunda.

Ópera prima da cineasta Sol Berruezo, cuxa estrea mundial tivo lugar na Berlinale 2020, sendo premiada na sección Generation Kplus.  A longametraxe Mamá, mamá, mamá foi rodada integramente por un equipo de mulleres.

La última primavera de Isabel Lamberti

A familia Gabarre-Mendoza celebra o aniversario do seu neto cando una inspección policial interrompe o festexo.

Na Cañada Real, un bairro de chabolas nos arabaldos de Madrid, xorden tensións entre as autoridades  os veciños porque se venderon os terreos e as familias son obrigadas a abandoar as casas que eles mesmos construíran. Mentras, a nai, Agustina, pasa de ser unha muller moi leda a vivir atormentada polo medo; o pai, David, un chatarreiro moi traballador, intenta atopar unha solución, pero a burocracia do sistema vailles fallar. No entanto, os membros máis novos da familia -David fillo, a nora e nai adolescente, María e o mozo Alejandro- loitan ao seu xeito coas súas vidas na corda frouxa.

Anunciaron tormenta  de Javier Fernández Vázquez

Ësáasi Eweera, un dos últimos reis da tribo Bubi na illa de Bioko, en Guinea Ecuatorial, é unha espiña encravada para os poderes coloniais españois. Morreu en 1904 en extrañas circunstancias. Este caso sen resolver  reabríuse máis dun século despois, empezando pola ascendencia de Eweera no trono e chegando ata as últimas consecuencias da súa desaparición. Os documentos de arquivo son a base desta investigación, pero mesmo así quedan algunhas dúbidas sen resolver. É un axioma que aquí se trasladou ao mundo visual en forma de fotos históricas, voces en off e de unha historia de investigación que é á vez unha acusación do colonialismo e un estudo sobre todo o que representou. (FILMAFFINITY)

¿Qué hago en este mundo tan visual?  de Manuel Embalse

¿Como é producir imaxes no 2020 sendo cego? Zezé Fassmor perdeu a vista aos 25 anos. Hoxe, aos 32 e coa idea de volver  ver, filma e fai fotos xerando o seu propio arquivo para ver esas imaxes no futuro. Viaxamos ás Cataratas de Iguazú, explorando a xeografía dos sentidos para filmar outra escena da súa imaxinación.

Como se fixo

Nesta quinta edición de Novos Cinemas, Festival Internacional de Cine de Pontevedra, que se celebrará entre o 15 e o 20 de decembro, tamén se fixeron públicos os nomes dos proxectos escollidos para formar parte do #LAB, o seu espazo de asesoramento.

Trátase de cinco traballos que estarán asesorados por un comité formado por Isona Admetla, coordinadora do fondo para a cinematografía Berlinale-World Cinema Fund; Sergi Moreno, produtor executivo en Lastor Media; Silvia Lobo, responsable de distribución de Elamedia Estudios; e Pepe Coira, guionista, director de desenvolvemento e produtor executivo para diversas compañías.

A través do LAB, o festival promove o desenvolvemento de proxectos cinematográficos internacionais mediante o encontro entre cineastas noveis e profesionais de recoñecida traxectoria e sensibilidade cara a propostas de natureza independente.

Nesta edición, as longametraxes que participarán no festival son: ‘La cara del Sol’ (‘Le Visage du Soleil), de Cristóbal Álvarez (Francia, España, México, Marrocos); ‘El mal del siglo’, de Nicolás Suárez (Arxentina, en desenvolvemento); ‘Patarinos’, de Zeltia Outeiriño (España, en desenvolvemento e pre-produción); ‘A Song That Slays’, de Mo Scarpelli (Italia, Kenia, en tratamento de guión) e, por último, ‘Vin a noite que nunca se acaba’, de Helena Santín (España, en desenvolvemento)

LA CARA DEL SOL/LE VISAGE DU SOLEIL

Francia, España, México, Marruecos | Primeira longametraxe fición

Dirección/Direction: Cristóbal Álvarez
Produción Héctor Zubieta
Estado/Current status: Desenvolvemento/Development

Nunha pequena vila crúzanse catro personaxes. Cada un deles lidia coas lembranzas que os levan a acadar xustiza. Todo coa finalidade de conseguir unha vida mellor. 

Cristóbal Álvarez (México DF). Nacido en México DF e neto  de inmigrantes españois, Cristóbal Álvarez estudou cinematografía en Estados Unidos, fotografía en México e dirección cinematográfica na Escola de Cine de Barcelona (ECIB). Moi influenciado polas súas viaxes (Cuba, India, Marrocos, Francia), o seu traballo reficte  a importancia primordial do multiculturalismo e o compromiso cun tipo de cine que aspira á busca da verdade a través dunha ollada íntima e sincera tan atenta ás paisaxes como ás emocións do ser humano. Cristóbal tamén produce vídeos musicais e curtametraxes  socioculturais. 

EL MAL DEL SIGLO

Arxentina  | Segunda longametraxe 

Dirección/Direction: Nicolás Suárez
Produción: Protón Cine
Estado/Current status: Desenvolvemento /Development

Arxentina, 1885. Como Werther, como Lord Byron, como Poe, Andrés padece o mal do século: un sentimento do inútil e van da existencia que o arrastrará a viaxar do campo á cidade  e dun século a outro, nunha distopía acompasada e heterocrónica.

Nicolás Suárez estudou na ENERC e é doctor en Literatura pola  Universidade de Bos  Aires. A súa curtametraxe  Centauro (2017) estreouse mundialmente na Berlinale, onde obtivo unha mención especial, e recibiu o premio á mellor curta no  Festival Biarritz d’Amérique Latine. Codirixiu a longametraxe Hijos Nuestros (2015), que foi gañadora  do concurso de Óperas Primas do INCAA e recibiu premios nos festivais de Mar del Plata, Málaga e Guadalajara, entre outros. O seu novo proxecto  de longametraxe El mal del siglo, foi seleccionado en 2019 para participar na Bienal Arte Nova de Bos Aires, onde Nicolás foi premiado cunha bolsa para desenvolver o filme e cursar estudos na Elías Querejeta Zine Eskola.

PATARINOS

España | Primeira longametraxe

Dirección/Direction: Zeltia Outeiriño
Produción: Sétima Media e Ringo Media
Estado/Current status: Desenvolvemento e preprodución

Para vencer o desencanto vital que sofre, Zeltia regresa á súa terra, Galicia, e rebusca na memoria do seu tío, Antonio Outeiriño, un artesán  téxtil gay orensán que viviu intensamente os anos 80 e con quen ela se identifica polos seus valores e a súa disidencia. Buscando a Antonio, ela  conecta consigo mesma, cura o desarraigamento  e rexenera o lene vencello coa súa familia.

Zeltia Outeiriño González estudou Publicidade e RRPP na UVigo e Comunicación Audiovisual na Universidade de Barcelona. Aos  27 anos traballa como operadora de cámara de televisión e realiza a súa primeira mediametraxe El Bazar Solidario. No 2009 deixa a televisión e emprende unha viaxe por Colombia e dirixe a súa segunda mediametraxe Vientos de Resistencia. Xa en Barcelona, interésase polos procesos de creación de vídeo participativo e funda o colectivo Las Mirillas, desde o que desenvolverá proxectos con colectivos socialmente vulnerables. En 2018 inscríbese no Máster en Documental de Creación da UPF e comeza a desenvolver a súa ópera prima, a longametraxe documental Patarinos, un proxecto baseado na súa historia personal e familiar.

A SONG THAT SLAYS

Italia, Kenia | Primeira longametraxe de fición

Dirección/Direction: Mo Scarpelli
Produción: Rake Films
Estado/Current status: Tratamento de guión

Mo Scarpelli é unha realizadora e directora de fotografía italo-americana de cine de non-fición. Os seus documentais proxectáronse na  Berlinale, Visions du Réel, IDFA, SXSW, Hot Docs, Durban IFF, BFI London Film Festival, Thessaloniki e outros. A súa primeira longametaxe documental, Anbessa, foi nominada para o premio documental Crystal Bear e Glashütte na 69° Berlinale, e foi transmitida por ARTE / ZDF en Francia e Alemaña. O seu último documental El Father Plays Itself, rodado en Venezuela, recibiu unha Mención Especial do Xurado á Mellor Longametraxe Internacional en Visions du Réel 2020. Mo, que se licenciou en Xornalismo pola Universidade de Missouri, ten a súa sede en Roma e participou na Berlinale Talents. A Song That Slays é a súa primeira longametraxe de fición.

VIN A NOITE QUE NUNCA SE ACABA

España | Primeira longametraxe                

Dirección/Direction: Helena Santín
Produción: Japonica Films
Estado/Current status: Desenvolvemento

Tras coñecer a nova da morte do seu irmán Elixio, Rosa viaxa soa á súa aldea  natal de Galicia para facerse cargo da casa e das vacas do seu último habitante, deixando atrás unha cidade á que sente que non pertence.  Reencóntrase co que unha vez foi o seu fogar, un lugar entre montañas preto da fronteira con Portugal, onde revivirá as súas lembranzas e acercarase a unha aldea que ficou noutros tempos. Un territorio que se move entre o mítico e o fantástico, e que garda nos seus recantos ecos do pasado.

Helena Santín  gradúase na especialidade de dirección por ESCAC e  céntrase no seu traballo como montadora en sitios moi diversos: o medio de comunicación online PlayGround, axencias de publicidade ou varios videoclips da cantante Mala Rodríguez. Asemade, desenvolve proxectos persoais de forma independente. O ano pasado formou parte do Xurado Xove do MECAL, e actualmente é parte da comisión de comunicación do cine cooperativa Zumzeig de Barcelona.

 Visións traxicómicas sobre a decadencia dun pensador británico do século XVIII, relecturas sobre a comedia adolescente de transición ao estado adulto, cinema de xénero que axusta as contas cun pasado bélico e traumático non recoñecido oficialmente ou reflexións profundas sobre a relación que establecemos coas imaxes que consumimos son varios dos temas centrais que o público poderá atopar nestas nove longametraxes que compoñen a Sección Oficial da quinta edición do festival.

Accede aquí á Sección Oficial e descubre todos os detalles sobre os filmes que competirán nesta edición da sección.

Quen formará parte do xurado?

O festival desvela tamén hoxe os nomes dose integrantes dos xurados que outorgarán os premios desta quinta edición do festival. O Xurado Oficial, que outorgará o “Premio Novos Cinemas á mellor longametraxe da Sección Oficial” está formado pola programadora, escritora cinematográfica, docente e cineasta Elena Duque; o director e programador Pela del Álamo e a tamén directora Nuria Giménez, que clausurará esta edición do festival coa súa primeira película, My Mexican Bretzel, e terá un encontro co público para amosar os seus procesos de traballo.

O “Premio Xurado Novo á mellor dirección da Sección Oficial” será entregado por Fernando Areal Alvite, Alba Domínguez Serén, Miguel Gómez Abad, María Ramos Lamela e Ángeles Vidal Pallas, alumnado do Campus de Pontevedra da Universidade de Vigo; o “Premio da Crítica ao mellor filme das seccións competitivas” estará escollido nesta ocasión polos profesionais da crítica Ángel Suanzes, Toni Junyent e Mariona Borrull e o público decidirá co seu voto cal é o seu filme favorito desta sección.

Alén disto, a Sección Latexos terá tamén o seu propio premio en concepto de axuda á exhibición outorgado por un xurado conformado por representantes dos cinemas NUMAX (Xan Viñas), Zumzeig (Albert Triviño), Círculo de Bellas Artes de Madrid (Manuel Asín) e DUPLEX Cinema (Ramiro Ledo).

 ACCIDENTAL LUXURIANCE OF THE TRANSLUCENT WATERY REBUS | Croacia | 2020 | Dirección: Dalibor Barić

Os mundos inconcebibles de Ursula K. Leguin e Philip K. Dick, os labirintos narrativos de Robe-Grillet e o cine de autores como Tarkovsky e Cronenberg colisionan nesta película policiaca existencial. Unha distopía que viaxa no tempo e no subconsciente. E é que a historia de Martin, fuxitivo do sistema que foxe a unha comuna revolucionaria,dálle ás a Dalibor Baric para crear unha animación a base de collages e rotoscopias no que cada plano deixa sen respiración. A clase de placer visual no que perderse, a ser posible, en pantalla grande.

AIR CONDITIONER | Angola | 2020 | Dirección: Fradique

Unha grande longametraxe  que describe a realidade da xentrificación e o colonialismo nos países en Desenvolvemento. A trama melancólica de arranxar os acondicionadores de aire que caen na perspectiva de Matacedo é realmente fascinante pero tamén sombría. A partitura é simplemente perfecta e algunha escenas son impactantes, especialmente os últimos quince minutos más o menos. ¿Non odias cando te estás arrefriando e de repente te cae un aire acondicionado?

 

DRAMARAMA | USA | 2020 | 91’ | Dirección: Jonathan Wysocki

En 1994, un adolescente encerrado loita por separarse dos seus catro amigos de teatro da escola secundaria na súa última festa de misterio de asasinato antes de irse á universidade.

 

FORTALEZA | Italia | 2019 | 72’| Dirección: Ludovica Andò, Emiliano Aiello

Filmada íntegramente no interior do cárcere de Civitavecchia, sendo os prisioneiros protagonistas e coautores, Fortezza é a reinterpretación dunha  das  novelas máis importantes do siglo XX: A estepa tártara de Dino Buzzati.
Tres soldados chegan a unha  gornición militar solitaria que xa non cumpre ningunha función defensiva. Aquí o tempo está estancado e está marcado por estritas regulación dinámicas de poder, ociosidade arraigada e hábitos. Esperando en van a un inimigo que non chega, os militares consómense, por unha banda, pola necesidade de darlle un sentido á súa  estancia e, por outra, pola necesidade de resistir a atracción que este lugar lles produce.
Os que están dentro non poden saír.  Os que se van, nunca serán completamente libres. Atrapados nun acto de equilibrio entre fición e documental, un grupo de presos revela os límites e a humanidade da condición de encarceramento  ao subir ao escenario.

 IL N’Y AURA PLUS DE NUIT | Francia | 2020 | 75’ | Dirección: Eléonore Weber

A cineasta e directora teatral Eléonore Weber conseguiu coa súa segunda longametraxe o recoñecemento de festivais tan prestixiosos como Cinéma du Réel (París) ou a Mostra Internazionale del Nuovo Cinema de Pesaro. A denuncia do comportamento de pilotos militares en operacións en Irak, Afganistán e Pakistán que guía Il n’y aura plus de nuit fíxoa acreedora de sendos premios. Documental terrorífic e fascinante, construído exclusivamente con imanes gravadas por tropas estadounidenses e francesas en escenarios de guerra.  tamén foi proxectado recentemente en IndieLisboa.

MOSQUITO | Portugal, Francia | 2020 | 125′ | Dirección: João Nuno Pinto

Soñando con grandes aventuras e con defender a súa terra natal, un mozo portugués alístase  no exército durante a Primeira Guerra Mundial e é enviado á fronte en Mozambique, África. Abandonado polo seu pelotón, emprende unha exgotante  camiñada a través da mística terra natal de Makua, camiñando máis de mil quilómetros, en busca do seu soño. 

 SI YO FUERA EL INVIERNO MISMO | Argentina | 2020 | 92’ | Dirección: Jazmín López

Catro amigos atópanse nunha finca remota para facer unha recreación cinematográfica de tres obras icónicas que encarnaron a revolución social e artística de hai 50 anos: ‘La Chinoise’ (1967) de Jean-Luc Godard, ‘Inextinguishable Fire’ (1969) de Harun Farocki e ‘Untitled (Facial Hair Transplants)’ (1972) de Ana Mendieta. Durante o proceso artístico, unha deles enléase nas súas lembranzas dun ex amante ao que no pode esquecer.

TAL DÍA FIXO UN AÑO | Alemaña, España, Suíza | 2020 | 71’| Dirección: Salka Tiziana

Larissa (Melanie Straub) e as súas pequenas xemelgas  de nove anos chegan desde a súa Alemaña natal á casa paterna, nas  montañas españolas de Serra Morena. O voo do pai da família retrásase, pero as invitadas son benvindas aínda  así pola nai e a irmá del,  que viven xuntas. A rutinaria existencia das mulleres vese interrompida pola presencia enerxética das nenas. A medida que pasan os días de calor abrasador, todos intentan relacionarse entre si, cuestionándose se as barreiras dos seus distintos idiomas poden impedir que teñan algunha conversación minimamente íntima.

 HE TROUBLE WITH NATURE | Dinamarca, Francia | 2020 | 95′ | Dirección: Illum Jacobi

Unha débela impresionante e unha importante  crise de mediana idade fan que o filósofo Edmund Burke fuxa de Londres para embarcarse nunha expedición a través dos Alpes franceses. Trae  unha criada que tomou prestada da plantación do seu irmán nas Indias Occidentais, unha moza indíxena chamada Awak. Xuntos dispóñense a descobrir o sublime nesta road movie do século XVIII. Mal equipado para a vida ao aire libre, Burke pasa os días lamentándose mentras Awak leva todos os suministros e asegúrase de que o rosto de Burke estea sempre en po. ¿Poderá Burke atopar un tema apropiado para a súa investigación filosófica na inmensa beleza da Nai Natureza? ¿Ou será o mundo natural quen se convirta no seu mestre ao final?

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥