por Isabel García Uría
TU AUSENCIA
Ya no estás conmigo.
La oscuridad de la noche
golpea las ventanas
y el frío despierta a los lobos
que se acercan como un sueño inquietante.
No pasa nada
ni nadie.
La ciudad parece detenida
en un diálogo silencioso con las farolas.
Apoyo mi frente en el cristal de la ventana.
Aquel roce de los labios que fuimos
ha desempolvado kilómetros de distancia
cruzando los capítulos de nuestra historia.
Pero tú te has ido y ya no vuelves…
y en mi cabeza
La noche suena como un aguacero
sobre el tejado de las horas vacías.
Isabel García Uría
Isabel García Uría
Profesora de Música
Mª Isabel García Uría naceu en Bilbao e pasou a súa infancia en Asturias. Cando era adolescente a familia trasladouse a Vigo e alí estudou o bacharelato e a carreira de música no Conservatorio Elemental e posteriormente no Real Conservatorio Superior de Música de Madrid. É licenciada en Filoloxía Románica pola Universidade de Santiago de Compostela onde tamén realizou os cursos de doutoramento. Traballou como profesora en varios institutos de Galicia ata que obtivo destino definitivo en Pontevedra, cidade na que actualmente reside. Tamén impartiu clases na UNED. A súa gran afección desde nena foi escribir e recitar poesía. Ten publicados dous libros: Pingas de Luz e A Realidade Extraviada, ademais de varios poemas en antoloxías e revistas. Foi unha das organizadoras do XIII Encontro de Poetas na Rede que se realizou no Palacio da Deputación de Pontevedra no ano 2015. Colabora habitualmente co Brumario Poético que organiza cada ano a Fundación Cuña- Casasbellas. Edicións Casiopea seleccionoulle un microrrelato, titulado Unha Emoción Inexplicable, para publicalo no VII Premio Internacional de Mujeres Viajeras. Un dos seus haikus está no Muro dos Poetas de Vigo. Varios poemas seus foron traducidos ao árabe e publicados na Letra Nazarí, cadernos que edita a Embaixada Española en Marrocos. Na actualidade ten inédito un libro de poemas que espera que pronto poida ver a luz.
máis artigos
♥♥♥ síguenos ♥♥♥