Exipto por Sara Valenzuela Viz

Exipto por Sara Valenzuela Viz

Exipto

Sara Valenzuela

O 16 de xaneiro partimos para Madrid en tren dende Pontevedra para coller o avión cara a Exipto, pero pasamos a noite en Madrid, para facelo con calma e co tempo xa que tiñamos que estar 3 horas antes da saída. O avión saíu o día 17 ás 12:45 e chegamos a Luxor ás 18:45. 

Vouvos falar un pouco da miña experiencia nesta fermosa viaxe a un dos destinos turísticos máis visitados do mundo.

Comezamos cun cruceiro polo Nilo, a nosa primeira vez nun cruceiro, e foi moi agradable. O cruceiro foi do 17 ao 21, e despois fomos a un hotel no Cairo ata o 24 que volvemos de novo a Madrid, durmindo esa noite outra vez en Madrid para coller o tren a Pontevedra o 25. 

 Ao chegar ao barco, déronnos os respectivos camarotes e fomos cear. No grupo que nos tocou había xente nova, xente maior, pero había harmonía entre nós, eramos 23, todos en parella, menos un vasco que ía só. Ao día seguinte visitamos a Necrópole de Tebas, que está situada na parte occidental do Nilo, a actual Luxor, e fomos ao Val dos Reis, onde se atopa a tumba de Tutkhamon, non a vimos… non ía incluído na visita, pero si visitamos Deir El Bahari, coñecido como o templo da raíña Hashepsut.

Fixemos tamén unha pequena parada nos Colosos de Memmon, son dúas xigantescas estatuas de pedra que representan ao faraón Amenhotep III situadas na marxe oeste do Nilo, fronte á cidade exipcia de Luxor.

saber máis

Exipto1
cocodrilos
Pirámides de Exipto
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

Países do sur e centro de Europa 1ª parte

2ª parte de Xénova a Podgorica

3ª parte Albania, Macedonia do norte e Serbia

4ª parte Hungría, Eslovaqui, Chequia…

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Hungría, Eslovaquia, Chequia, Alemaña… Última parte 2021 por Sara Valenzuela

Hungría, Eslovaquia, Chequia, Alemaña… Última parte 2021 por Sara Valenzuela

Hungría, Eslovaquia, Chequia, Alemaña... Última parte 2021

Sara Valenzuela

A viaxe do 2021. Novembro

Hungría, Eslovaquia, Chequia, Alemaña, Francia, España. Última parte 2021

Imos camiño de Hungría, Budapest, é o 4 de novembro,  pero marchamos un pouco antes de Belgrado, coa idea de parar no camiño e fixémolo en Novi Sad.

Vouvos contar.

Novi Sad foi proclamada a primeira cidade de Serbia que ostenta o título de Capital Europea da Cultura, a pesar de non formar parte da Unión Europea.

Aglutina comunidades de húngaros, eslovacos, croatas, xitanos e montenegrinos, aínda que a porcentaxe que representa a maioría serbia creceu nos últimos 30 anos, pasando de 64% a 78% hoxe.

Ocupamos a mañá percorrendo a cidade, tomando o café do mediodía, e a verdade é que mereceu a pena facer esta parada. É unha cidade moi coidada con fermosos edificios no centro e tamén se pode visitar unha importante sinagoga. Trátase dunha visita moi interesante e é unha pena que non poidamos pasar un par de días para coñecela mellor pero xa tiñamos un apartamento contratado en Budapest.

Seguimos camiño de Budapest. A entrada da fronteira, foi un pouco caótica hai que ter en conta que se trata dunha fronteira externa da Unión Europea, tardamos unhas dúas horas ou máis en pasala xa que había unha cola inmensa e só un par de postos funcionando, levámolo con filosofía, paraban todos os coches e pediron abrir o maleteiro, vamos, un bo control. Había moitos coches que viñan de Turquía con destino a Alemaña e comprobábase que non levasen produtos de contrabando, como o tabaco que é moito máis barato en Servia. Preguntaron canto tabaco levavamos e obligáronnos a ensinárllello. Non podo dicir o número de camións, nunca vimos tantos. Déixovos un vídeo, e xa diredes..Multiplica iso por centos, polo menos

saber máis

Praga
Hungría
Nuremberg
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

Países do sur e centro de Europa 1ª parte

2ª parte de Xénova a Podgorica

3ª parte Albania, Macedonia do norte e Serbia

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Parte 3: Viaxe por Albania, Macedonia do norte e Serbia por Sara Valenzuela

Parte 3: Viaxe por Albania, Macedonia do norte e Serbia por Sara Valenzuela

Albania, Macedonia do norte e Serbia

Sara Valenzuela

A viaxe do 2021. Outubro

3ª parte, Albania, Macedonia do norte e Serbia.

Ola, a viaxe continúa, esperamos que gozarades o contado ata agora..

De Montenegro nos diriximos a Albania, estivemos en Durres, Ksamil, e Tirana, seguimos logo por Macedonia do Norte e Serbia. Seguiremos compartindo esta experiencia.

Vouvos falar da visita a Durres, estamos a 17 de outubro.

Alugamos, como fixemos ata agora, un piso no centro da cidade. O propietario era moi simpático díxonos que o piso estaba ao lado da casa da súa nai, e que  tiña garaxe no patio da casa. Cando chegamos preguntámoslle se tiña cafeteira, díxonos que non, que os albaneses adoitaban tomar café no bar e buscamos a forma de facelo nós, (mercamos un coador e con servilletas de papel, tiñamos organizado o xeito de facer o café), gústanos almorzar na “casa”. Fomos ver a zona e cando volvemos ao piso, atopamos unha cafeteira nova diante da porta, pareceunos un bonito detalle.

Durrés foi fundada polos gregos, está considerada a cidade máis antiga deste país e é, despois da capital, Tirana, a segunda con maior poboación e importancia económica. Está moi cerca da capital, a só 38 quilómetros e é un pouco a praia e o porto de Tirana.

Trala fin da guerra, o réxime comunista de Enver Hoxha reconstruíu a cidade e converteuna nun centro de industria pesada. A liña de ferrocarril de 38 km que une Durrës con Tirana, iniciada en 1947, foi a primeira de Albania. E en 1980 a cidade chamábase Durrés-Enver Hoxha. 

Foi un dos máis importantes portos marítimos dos Balcáns, hoxe é caótica, desordenada, pero  paseando pola cidade atopamos restos de monumentos  romanos, bizantinos e venecianos. 

Escollemos Durres por estar á beira do Adriático, ter praia e polos seus restos arqueolóxicos: o anfiteatro, os baños públicos, restos dun acueduto e as murallas veneciano-bizantinas, a torre veneciana, e como xa vos dixen na outra crónica, os lugares para visitar polo camiño e pasar tres ou catro días, escollémolos con catro ou cinco días de antelación, e reservamos os pisos, pero xa tiñamos os países previstos antes do comezo da viaxe.

saber máis

Sara e Benito
Benito
Sara
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

Países do sur e centro de Europa 1ª parte

2ª parte de Xénova a Podgorica

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

2ª parte, de Xénova a Podgorica por Sara Valenzuela

2ª parte, de Xénova a Podgorica por Sara Valenzuela

Viaxe Liubliana a Montenegro

Sara Valenzuela

A viaxe do 2021. Setembro 

2ª parte, de Xénova a Podgorica

Cando saímos de Xénova parecía que se produciría unha inundación, como chovía! Ata agora o bo tempo non nos acompañaba, e en Ljubljana, a nosa seguinte parada, cando chegamos , ao mediodía, a choiva seguía. Paramos nunha pequena vila, Postoina, a tomar un café e facer a compra, os eslovenos son xente moi agradable, con moi bo trato, o que facilita a estancia nun país.

Tivemos que comprar un paraugas, non había outra. Pero aínda así, a pesar do frío e a choiva, desfrutamos moito da cidade.

Aínda hai covid, pero iso nin se nota, as mascarillas non se ven, os bares están cheos, pódese fumar en todos os sitios, pero nós procurabamos ter moita precaución.

Chegamos pola tardiña a Ljubljana, estabamos xa a 6 de outubro, entre aparcar e quedar coa filla do dono do apartamento pasaron un par de horas, unha vez que solucionamos, marchamos a coñecer a cidade, viviamos moi preto do centro.

É unha cidade cómoda para pasear, con moita xuventude, e moito que ver. Vouvos contar.

A praza principal de Liubliana chámase Preseren, e o seu nome provén  dun gran poeta esloveno, un dos  seus poemas converteuse no himno nacional. A Praza Prešeren, está presidida pola estatua do poeta do mesmo nome, France Prešeren, un dos máximos expoñentes do Romanticismo esloveno e europeo. A praza é o centro neurálxico da cidade, sempre animada e usada como punto de encontro da xente local que van coas bicicletas dun lado a outro.

saber máis

eslovenia
Benito
comida
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

Países do sur e centro de Europa 1ª parte

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥

Países do sur e centro de Europa por Sara Valenzuela

Países do sur e centro de Europa por Sara Valenzuela

España-Francia

Sara Valenzuela

A viaxe do 2021. Setembro Primeira parte

Despois de celebrar a voda da nosa filla, preguntámonos, que tal unha viaxe? E decidimos levala a cabo, collemos o noso coche, e así o fixemos. Para chegar a Europa, para non deixarnos angustiar pola distancia e ir con tranquilidade e paseniño, decidimos facer dúas paradas en España, unha estaba en Haro, unha das capitais do viño de Rioja, e a outra parada en Figueras, Girona, coa idea de chegar a Francia, que era o noso primeiro obxectivo.

En Haro só estivemos unha noite, chegamos a tempo de facer un percorrido pola cidade e coñecer o seu fermoso centro histórico. Un dos puntos que nos pareceu máis interesante foi o Pazo da Praza da Cruz onde se atopa un magnífico edificio de planta cadrada e tres plantas do que destacan a súa fachada semicircular, os fabulosos balcóns do segundo andar e o ornamentado escudo heráldico. A súa construción data de mediados do século XVIII. Destacar tamén a escultura situada diante da entrada, que rende homenaxe aos vellos embotelladores de viño, os botadores de bota. Obrigado cear no Restaurante Beethoven, onde se pode degustar un delicioso cordeiro. saber máis

Museo Dalí
Maison carrée
Padua
Sara Valenzuela Viz

Sara Valenzuela Viz

Profesora de Historia

Nacín na parroquia de Santirso de Manduas, en Bandeira.

Aos nove anos mandáronme estudar a Santiago e alí pasei uns cantos anos da miña vida, xa que logo fixen Filosofía e letras e liciencieme en Xeografía-Historia.

Exercín de profesora percorrendo moitos centros educativos das catro provincias, penso que de aí vén o que me gusta viaxar.

Levo en Pontevedra 27 anos, nesta fermosa cidade coñecín a unha parte dos integrantes do blog devellabella, no IES Valle Inclán e tamén no Frei Martín Sarmiento. Con eles vivín moitas aventuras, dende a nosa dedicación común ao teatro a festas diversas relacionadas co noso traballo, e sempre me sentín en total confianza.

Levo xubilada dous anos e procuro aproveitalo ao máximo, sobre todo facendo viaxes.

Neste proxecto vou poñer o meu graniño de area, e espero que sexa do voso agrado

Carrapateira (Portugal)

máis artigos

♥♥♥ síguenos ♥♥♥