Profesor de debuxo
Nacín en Bueu hai 60 anos, licencieime na facultade de Belas Artes San Carlos en Valencia, traballei no IES Valle Inclán impartindo clase de debuxo técnico e colaborando co grupo de teatro Argallada facendo os decorados.
Este ano xubileime e dedícome a facer as cousas que máis me gustan, como viaxar, cociñar e xogar ao xadrez.
♥♥♥ síguenos ♥♥♥
Profesor de debuxo
Nacín en Bueu hai 60 anos, licencieime na facultade de Belas Artes San Carlos en Valencia, traballei no IES Valle Inclán impartindo clase de debuxo técnico e colaborando co grupo de teatro Argallada facendo os decorados.
Este ano xubileime e dedícome a facer as cousas que máis me gustan, como viaxar, cociñar e xogar ao xadrez.
♥♥♥ síguenos ♥♥♥
Profesor de debuxo
Nacín en Bueu hai 60 anos, licencieime na facultade de Belas Artes San Carlos en Valencia, traballei no IES Valle Inclán impartindo clase de debuxo técnico e colaborando co grupo de teatro Argallada facendo os decorados.
Este ano xubileime e dedícome a facer as cousas que máis me gustan, como viaxar, cociñar e xogar ao xadrez.
♥♥♥ síguenos ♥♥♥
O que nos conta Ghislaine:
“Pranzo di mare”
A esta artista me la hizo conocer, Cristina, mi profesora de arte en Pontevedra. La academia se llama Tia Xuana, y está en la calle Sarmiento, pegadita a la plaza de Méndez Núñez
No conocía para nada a Lisa Larsson. Me gustó la luminosidad así como la sencillez de la composición de sus cuadros. Lisa Larsson asocia lo cotidiano con el paisaje –muchas veces mediterráneo y lo hace arte, con alegría y elegancia.
Ví ahí la posibilidad de trabajar una técnica nueva para mí: la gouache que es una técnica pictórica y un tipo de pintura relativamente moderna, que ha evolucionado a partir de técnicas más antiguas como la aguada, (también llamada aguazo) y la acuarela. Como técnica ‘a la aguada’ consiste en diluir los colores en agua, para crear una escala de tonos bien monocromos o bien policromos. En función de los pigmentos utilizados, se mezcla con diversos aglutinantes, como goma, cola o miel.
Espero que os guste y que descubráis a esta pintora sueca.
Para conocer un poco más la obra de esta artista noruega, puedes visitar su página de Instagran
Para conocer la academia Tía Xuana, no dudes en ponerte en contacto con Cristina o visitar su página Web para estar al tanto de sus cursos o talleres
♥♥♥ síguenos ♥♥♥
O QUE NOS CONTA MONTSE:
“Filomena”
Óleo sobre lenzo 65x54cm.
Reprodución do orixinal (Centro Georges Pompidou, París) de Sonia Delaunay (1885-1979), pintora francesa nacida en Ucraína. É unha das mulleres máis destacadas no período das Vangardas, pertence á Escola de París. Tiña influencia do Expresionismo alemán, de Vincent van Gogh e de Paul Gauguin, eles mostráronlle o poder das cores. Admiraba o “Fauvismo” de Henri Matisse. Era unha mestra da cor do século XX. Debido á paixón que sentía por ela, chegou a afirmar que “a cor é a pel do mundo”. Era á cor ao que se quería dedicar.
Na obra observamos o retrato de Filomena diante dun fondo floral. Como muller forte, veste de vermello, esta cor viva ocupa a maior parte do cadro. A súa faciana case semella unha máscara. A grande parte do conxunto floral tamén posúe a cor vermella que, xunto cos verdes e azuis, destaca sobre esa base alaranxada.
A enerxía que nos transmite “Filomena” é enorme.
Notas biográficas da autora:
Montse naceu na Estrada en 1960. Estudou no Instituto Manuel García Barros desta cidade o bacharelato e Filoloxía Hispánica en Compostela, exercendo como profesora de Lingua galega e literatura durante 25 anos.
Desde 1988 vive na Coruña a onde chegou tras obter destino definitivo en Carballo, aínda que pouco despois conseguiu o traslado para o IES Ramón Menéndez Pidal da cidade, alí desenvolveu a docencia ata a súa xubilación no 2007.
Ao xubilarse puido dedicarse de forma máis plena a unha das súas paixóns: pintar. Na súa produción artística conta con cadros orixinais seus e outros, coma este que nos presenta hoxe, que son interpretacións de autores aos que admira.
♥♥♥ síguenos ♥♥♥
Para calquera visitante do Museo de Pontevedra é case imposible que pase desapercibido este cadro. A primeira razón, e máis evidente, polas súas dimensións, pero máis alá desa primeira impresión chaman a atención a súa temática e a súa esmerada feitura.
“Víctima del trabajo” é un cadro realizado en 1899 por Xenaro Carrero Fernández, un pintor noiés nado en 1874, e que xunto con outros tres pintores da época formou parte da que se bautizou como a Xeración Doente.
Foi esta unha xeración de pintores á que se lle deu ese nome porque todos faleceron de tuberculose moi novos, arredor dos 30 anos, xusto ao comezo do século XX. Formaban parte dese grupo, ademais de Xenaro Carrero, Ovidio Murguía Castro, 1871 – 1900 (fillo de Rosalía Castro), Ramón Parada Justel, 1871 – 1901 e Xaquín Vaamonde Cornide, 1871 – 1900.
O cadro, de grandes dimensións (300 Cm x 402 Cm), representa una escena que se desenvolve na Praza do Obradoiro, fronte ao Hospital Real. Un home ferido no traballo é trasladado nun carro de vacas, deitado nun leito de pallas, ante a curiosa mirada de homes, mulleres e nenos que nese momento están no lugar. Nun atardecer de choiva co reflexo da auga nas pedras molladas, son as miradas desas persoas as que nos permiten imaxinar a gravidade dese home que supoñemos accidentado, do cal só vemos os pés espidos a apenas unha man. Ocúltase así aos ollos dos espectadores o drama da escena, evítanse as imaxes máis desagradables e preséntase unha realidade contida e dende unha vertente máis amábel e costumbrista.
A traxectoria de Xenaro Carrero ata chegar a esta premiada obra non estivo exenta de éxitos.
Empezou a súa formación pictórica en Noia da man de Ramón Lira de Castro. Aos quince anos trasládase coa súa familia a Santiago e recibe formación xunto con Ovidio Murguía entre outros, na Real Sociedad Económica de Amigos del País, onde aos 20 anos obtén a Medalla de Oro. Ao ano seguinte concorre á Exposición Nacional e obtén unha mención honorífica. Este recoñecemento a nivel nacional dálle impulso para trasladarse a Madrid e volve concorrer ao mesmo certame obtendo de novo Mención Honorífica.
Chega con este premio o recoñecemento por parte da Deputación da Coruña, que lle concede unha beca para proseguir os seus estudos en Madrid.
Baixo a protección de Montero Ríos, que lle consegue un posto de restaurador no Museo del Prado, a súa situación económica vai mellorando lixeiramente.
En 1899 preséntase de novo coa obra “Víctima del trabajo”, e consegue a Segunda Medalla. Este último premio supón un novo pulo na sua carreira, pois empeza a ser recoñecido nos círculos artísticos de Madrid, ao tempo que recibe encargos de personaxes galegos afincados na capital.
Pero a que prometía ser unha importante carreira artística vese truncada por mor da enfermidade. A tuberculose lévao a Segovia onde procura unha melloría que non chega, e finalmente trasládase a Santiago na primavera de 1902 onde falece aos poucos meses, cando tan só contaba 28 anos.
“Víctima del Trabajo” resulta ser pois, o seu último e máis premiado traballo. É a culminación dunha cadea de éxitos que perfilaban unha carreira importante que se viu truncada nada máis comezar.
O cadro é propiedade do Depósito do Museo del Prado. Na actualidade exhíbese na exposición permanente do Museo de Pontevedra xunto con outros cadros do autor e dos outros pintores da Xeración Doente, que ocupan unha sala dedicada. Merece a pena deterse a contemplalos pausada e atentamente.
“Víctima del Trabajo” Segunda Medalla na Exposición Nacional de 1899.
Vídeo da autora con audio da Asociación Espazo Rojo
Profesora de dibujo
Selo Blanco Blanco. Nace en Chantada el 28 de mayo de 1961. Dos años después su familia se traslada a Vigo, donde reside hasta 1989. Arquitecto por la E.T.S.A de La Coruña. Ejerce como profesora de Dibujo en el IES Valle Inclán de Pontevedra desde el año 1996 hasta la actualidad.
♥♥♥ síguenos ♥♥♥